تأثیر تجربه دو نوع ارزشیابی(کمی و کیفی) بر اضطراب، خودکارآمدی، انگیزش درونی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پنجم ابتدایی

برای مطالعه تأثیر تجربه دو نظام ارزشیابی(کمّی و کیفی) بر اضطراب امتحان، انگیزش درونی، خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پنجم ابتدایی، داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه های اضطراب امتحان، خودکارآمدی، پرسش نامه انگیزش درونی و پرونده های تحصیلی، جمع آوری شد. آزمودنی ها شامل 140 نفر دانش آموز (70 نفر دختر ،70 نفر پسر) که در دو گروه دانش آموزان مشمول نظام ارزشیابی توصیفی و ارزشیابی سنتّی قرار داشتند.برای انتخاب نمونه آماری، از میان مناطق آموزشی شهر تهران یک منطقه(منطقه 10) به صورت تصادفی انتخاب شد. سپس، از میان مدارس ابتدایی منطقه 10، تعداد چهار مدرسه(دو مدرسه دخترانه و پسرانه از مدارس مشمول ارزشیابی توصیفی و دو مدرسه دخترانه و پسرانه از مدارس مشمول ارزشیابی سنتّی)انتخاب شدند. برای تحلیل داده ها و مقایسه اضطراب، انگیزش درونی، خودکارآمدی و عملکرد تحصیلی گروه های مستقل از تحلیل واریانس دو راهه استفاده شد. یافته های تحقیق نشان می دهند که اثر اصلی نوع ارزشیابی بر اضطراب امتحان معنادار است. میانگین اضطراب دانش آموزان مشمول ارزشیابی سنتّی بزرگتر از گروه ارزشیابی توصیفی است. اثر اصلی نوع ارزشیابی و جنس دانش آموزان بر خودکارآمدی معنادار نیست. اما، اثر تعاملی جنس و نوع ارزشیابی بر خودکارآمدی معنادار است. سطح انگیزش درونی از نوع ارزشیابی و جنس دانش آموزان متأثر نمی شود. اثر اصلی نوع ارزشیابی بر عملکرد تحصیلی معنادار نیست.تلویحات این یافته ها برای حوزه تعلیم و تربیت مورد بحث قرار گرفته و پیشنهادهایی برای انجام مطالعات بیشتر ارائه شد. کلیدواژه ها:نظام ارزشیابی، ارزشیابی توصیفی، ارزشیابی سنتّی، اضطراب امتحان، انگیزش درونی،خودکارآمدی، عملکرد تحصیلی، دانش آموز، دوره ابتدایی